Ηγετικά στελέχη του ΔΗΚΟ επιχειρούν τις τελευταίες ώρες να δώσουν εξηγήσεις στην επίκληση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου με στόχο να στείλουν το μήνυμα στους οπαδούς και ψηφοφόρους τους πως το κόμμα είναι η σπορά των παρακαταθηκών του πρώτου Προέδρου της Δημοκρατίας και πως είναι η πολιτική παράταξη που αποτελεί τη συνέχεια αυτού του κληροδοτήματος.
Η συζήτηση στο Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης για τη νέα στροφή του ΔΗΚΟ προς το… παρελθόν αποτυπώνει την πλήρη αποστασιοποίηση του κόμματος από τη ρέουσα πραγματικότητα, ενώ αναδεικνύει τη δογματική του αντίληψη προς ιστορικά πρόσωπα τα οποία έχουν πάψει προ πολλού να απασχολούν την κοινωνία. Για το ΔΗΚΟ αλλά και για οποιοδήποτε άλλο κομματικό σχηματισμό δεν είναι καθόλου παραγωγικό εξαιτίας της αδυναμίας τους να εντάξουν στη σημερινή πολιτική τους δράση στοιχεία για τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας, να προτάσσουν, και μάλιστα ως ζώσα πολιτική πράξη, τις περγαμηνές ιστορικών προσωπικοτήτων οι οποίες βρισκόντουσαν στην πολιτική σκηνή πριν από τουλάχιστον μισό αιώνα.
Βεβαίως η προσπάθεια του ΔΗΚΟ δεν είναι απότοκο μόνο αφέλειας ή δογματικών προσεγγίσεων. Είναι και η απόδειξη ότι βιώνει σοβαρά προβλήματα αυτογνωσίας τα οποία με κάποιον τρόπο επιχειρεί να ξεδιαλύνει στις περιόδους κυρίως εκλογικών αναμετρήσεων, όταν διαπιστώνει τη μείωση της εμβέλειάς του εντός της κοινωνίας.
ΔΗΚΟϊκή περιπέτεια
Η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση προβλέπεται περιπετειώδης για το Δημοκρατικό Κόμμα. Όλες οι μετρήσεις της κοινής γνώμης επιτείνουν τις φοβίες των στελεχών του ότι δεν θα καταγραφεί για πρώτη φορά στην ιστορία του ως η τρίτη πολιτική δύναμη του τόπου. Ωστόσο η προσπάθεια του ΔΗΚΟ να αντιδράσει σε αυτή τη ζοφερή πιθανότητα ποσώς έχει να κάνει με την κατανόηση για αναπροσαρμογή της πολιτικής του δράσης. Θεωρεί η ηγεσία του κόμματος πως η επίκληση στο παρελθόν και στις, κατά την εκτίμησή τους, σχέσεις του κόμματος με τις παρακαταθήκες του πρώτου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ικανές να σταματήσουν τη ροή δυνάμεών του προς άλλες κατευθύνσεις και κυρίως προς την Ακροδεξιά. Στην ουσία, ωστόσο, σε εκείνο που μεταθέτει ή, καλύτερα, δεν θέλει να ενδιατρίψει και ούτε να εξετάσει είναι τις αιτίες της διαφαινόμενης μη συσπείρωσης των δυνάμεών του στις επικείμενες εκλογές.
Παρά τις προσπάθειες της ΔΗΚΟϊκής ηγεσίας να απαλλαγεί από ρητορικές οι οποίες έχουν οδηγήσει ψηφοφόρους προς τα άκρα, διαπιστώνεται ότι είναι βαρύ το τίμημα των πολιτικών του κόμματος οι οποίες το έφεραν σε δεινή θέση. Είναι δε αμφίβολο αν στο κόμμα έχουν προσλαμβάνουσες παραστάσεις πως η αδυναμία συσπείρωσης έχει να κάνει με την επιλογή πολιτικών οι οποίες τους οδήγησαν σταδιακά να υπερκεράζονται από το ακραίο ΕΛΑΜ και να κινδυνεύουν με συρρίκνωση των ποσοστών τους.
Η πρακτική ταύτισης και το σιγοντάρισμα, πολλές φορές και η προστασία της ακροδεξιάς φράξιας στη Βουλή αναγκάζουν σήμερα το ΔΗΚΟ να επικαλείται την κληρονομιά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Εν έτει 2024 και εν μέσω προεκλογικής για τις ευρωεκλογές. Εκτός τόπου και χρόνου το ΔΗΚΟ το οποίο καταγράφει την πολιτική του απαξίωση και από ένα ακόμη γεγονός: Το υπαρξιακό ερώτημα για τη θέση του σε σχέση με τη σημερινή διακυβέρνηση του τόπου. Για την ιδιότυπη συμπολίτευση στην οποία υποτίθεται ότι ανήκει το ΔΗΚΟ και την πολιτική πίεση που έχει επιφέρει η ευρύτερη απογοήτευση της κοινωνίας από την ώς τώρα προεδρία του Νίκου Χριστοδουλίδη. Ή μήπως πλέον θα προτιμήσει μια σταδιακή στροφή προς την αντιπολίτευση μετά και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου;
